Rysunek: Orzeł Haasta atakuje nieloty moa, które uznaje się za główny składnik jego diety. Rysunek na licencji Creative Commons. Autor: John Megahan. Źródło: www.plosbiology.org/plosonline
► Najcięższy orzeł, jaki żył na świecie, był z pewnością drapieżnikiem – uważają naukowcy, którzy za pomocą tomografu komputerowego dokładnie przeanalizowali szczątki tego wymarłego około 500 lat temu ptaka.
Orzeł Haasta żył na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii. Ważył do 18 kilogramów a jego skrzydła mogły mieć do trzech metrów rozpiętości. Naukowcy byli jednak dość sceptyczni, co do myśliwskich aspiracji wielkiego ptaka. Wielu uważało, że był jedynie padlinożercą.
Ken Ashwell z Uniwersytetu Nowej Południowej Walii (Australia) i Paul Scofield z Muzeum Canterbury (Nowa Zelandia) zrobili tomografem komputerowym skany kilku czaszek, miednicy i dzioba, by dokładnie oszacować wielkość mózgu, oczu, uszu i rdzenia kręgowego tego orła.
Uzyskane informacje porównali z budową współczesnych latających drapieżników i padlinożerców. Zdaniem uczonych porównania wykazały, że orzeł Haasta był sprawnym drapieżnikiem.
Naukowcy ustalili też, że orzeł w dość krótkim czasie wyewoluował z dużo mniejszego ptaka, a jego ciało rosło dużo szybciej niż mózg. Szacują, że masa ptaka wzrosła 10-krotnie od wczesnego do środkowego plejstocenu, czyli w okresie od około 1,8 mln lat do około 700 tys. lat.
W wielu serwisach informację o badaniach zredagowano tak, że wynika z niej, iż naukowcy potwierdzili maoryskie mity o wielkich orłach polujących na ludzi. W rzeczywistości uczeni potwierdzili jedynie, że ptak był myśliwym. Twierdzenie, że wśród jego ofiar byli ludzie jest wciąż oparte jedynie na miejscowych mitach. Wyniki badań naukowcy opublikowali w “Journal of Vertebrate Paleontology”. Skorzystałem z opisu w
discovery.news
Autor:Wojciech Pastuszka
Rysunek: Orzeł Haasta atakuje nieloty moa, które uznaje się za główny składnik jego diety. Rysunek na licencji Creative Commons.
Autor: John Megahan. Źródło: www.plosbiology.org/plosonline
