► Choroba wirusowa, którą wywołuje zarazek epiteliotropowy zaklasyfikowany do rodziny Poxviridae, rodzaju Avipoxvirus. Ospa rozprzestrzenia się dość szybko, i może objąć wiele hodowli ptaków w danym okręgu. Dużo ptaków samoistnie wraca do zdrowia, przechorowanie ospy daje odporność na całe życie. W Polsce ospa
atakuje najczęściej gołębie pocztowe i ozdobne, indyki, kury i kanarki. Jest ona szczególnie niebezpieczna dla ptaków młodych.
Rozróżnia się 2 postacie ospy – skórną i dyfteroidalną. Okres inkubacji ospy wynosi 3-12 dni, przeciętnie 6 dni. Rozwojowi choroby sprzyjają okaleczenia skóry, pasożyty zewnętrzne, niedobór witaminy A, złe warunki transportu
ptaków.
Objawy:
Postać skórna – przebiega z tworzeniem się charakterystycznych wykwitów zwanych krostami ospowymi, na nieopierzonej części głowy, czasami pod skrzydłami, wokół steku, na skokach, a u młodzieży w gnieździe ponadto na skórze szyi, kończyn i brzucha. Krosty ospowe początkowo są małe, żółtoszare, w ciągu kilku dni powiększają się, zmieniają barwę i stają się brązowe a potem prawie czarne, zmieniając się w szorstką brodawkę, rogowacieją. Krosty występują pojedynczo lub licznie zlewając się ze sobą. Po pokryciu strupem kurczą się i wysychają i do 3 tygodni odpadają nie pozostawiając blizn. Pierwsze krosty mogą się pojawić w miejscach uszkodzenia skóry ptaka. Mogą się pojawić na powiekach i wokół dzioba, otworów nosowych szczególnie na brodawkach nosowych, prowadzić to może do trwałego uszkodzenia oka lub dzioba. Mogą również wystąpić wokół przewodów słuchowych.
Postać dyfteroidalna – ospa atakuje błony śluzowe jamy dziobowej, na której powstają naloty które lokalizują się w gardle, online casino kątach dzioba, języku, podniebieniu, w jamie nosowej, szybko powiększają się w przypadku zlania się kilku nalotów może dojść do uduszenia ptaka. Postać dfteroidalna ospy najczęściej doprowadza do śmierci. Chore ptaki są osowiałe i wykazują brak apetytu.
Obok opisanych zmianach na skórze i błonach śluzowych niekiedy obserwuje się obrzęk płuc i przerost mięśnia sercowego, co może być przyczyną jego trwałego uszkodzenia. Może również doprowadzić do trwałego uszkodzenia ośrodka równowagi przy zmianach zapalnych w uchu. Ospa jest szczególnie niebezpieczna dla ptaków młodych.
Profilaktyka i leczenie:
Nie powinno się kupować do celów hodowlanych ptaków ze stad gdzie występowała ospa. Stosuje się szczepienia profilaktyczne. Odkażanie pomieszczeń.
Krosty na skórze
nogach, wokół steku smaruje się n fioletem gencjanowym. Na powieki i krwawiące ubytki nakłada się maść. Oprócz leczenia miejscowego stosuje się leczenie farmakologiczne.
Leczenie i dawkowanie uzgodnić z prowadzącym lekarzem weterynarii.
