Fot. Hanna Żelichowska (www.ptakimiasta.pl)
Systematyka
Rząd: Papugowe
Podrodzina: Papugi właściwe
Rodzina: Papugowate
Występowanie
Lasy i zadrzewienia do wysokości 1600 m n.p.m., a także tereny otwarte – sady, ogrody, pola w Afryce Środkowej i Wschodniej, w Egipcie, na wyspie Mauritius, w Tanzanii, w Adenie, Omanie, Kuwejcie, Iraku, Indiach, Indochinach, w południowo – wschodniej części Chin i na Cejlonie. Ogromne tereny występowania tych ptaków w naturze przyczyniły się znacząco do powstania kilku podgatunków. Poza sezonem lęgowym żyje w dużych stadach. Nocują w koronach drzew.
Ten gatunek ptaka jest również hodowlany w wielu krajach. Ptaki te mają ogromne zdolności adaptacyjne i dzięki temu dobrze mogą się czuć nawet w umiarkowanym klimacie europejskim.
Aktualnie, stada tych ptaków, które prawdopodobnie uciekły z niewoli, żyją w wielu miastach Belgii, Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Wielkiej Brytanii.
Ostatnie z doniesień odnotowanych w polskiej AwiBazie pochodzi z miejscowości podwarszawskiej – zauważono 1 osobnika, niewiadomego pochodzenia (maj 2011 r.).
Wygląd
U ptaków dzikich – upierzenie zielone, skrzydła ciemnozielone, od spodu czarne lub ciemnoniebieskie, ogon długi koloru zielonego, dziób czerwony. Widoczny jest dymorfizm płciowy: u samców w wieku trzech lat pojawia się czarna obroża z niewielkimi fragmentami czerwonego, a na skrzydłach może być widać niebieski nalot. Młode mają czarne oczy w czerwonej obrączce, u dorosłych osobników pojawia się jasna tęczówka.
W niewoli wyhodowano wiele odmian kolorystycznych, zwanych potocznie mutacjami, takich jak lutino, stalowa czy niebieska.
Przybliżone wymiary
Długość ciała ok. 40-50 cm, w tym ogon ok. 25 cm, waga ok. 150-170 g.
Pożywienie
Na wolności – ptaki jedzą głównie orzechy, nasiona i owoce, a także piją nektar kwiatów.
W niewoli podstawą pożywienia jest mieszanka ziaren. Podaje się wszystkie dostępne owoce i warzywa, oprócz awokado i rabarbaru. Papugi te jedzą także chwasty, zieleniny i kwiaty. Jako źródło białka podaje się jajko na twardo, ze skorupką, pokruszone, jogurt naturalny bez cukru, albo twarożek. Węglowodany w postaci gotowanego ryżu i makaronu. Jako źródło wapnia – sepia.
Rozród
W sezonie lęgowym ptaki oddzielają się od stada i przystępują do skomplikowanego rytuału zalotów: samiec pyszni się, stuka dziobem o podłoże, układa skrzydła w charakterystycznie wyglądający sposób, przypominający literę V, wydaje odgłosy godowe i karmi samicę, która świergocze i miga tęczówkami. Potem, ptaki łączą się w pary.
Aleksandretta obrożna zakłada gniazdo w dziupli drzewa, w Azji zdarzają się gniazda również pod okapami dachów.
Fot. Hanna Żelichowska (www.ptakimiasta.pl)
Samica składa 2-6 jaj. Wysiadywanie trwa ok. 18-21 dni. Z reguły para wychowuje jeden lęg w roku. Młode po wylęgu, przebywają w gnieździe ok. 1,5 miesiąca, a po jego opuszczeniu muszą być karmione przez rodziców co najmniej 3 tygodnie. Długość życia Aleksandretty obrożnej w niewoli to ok. 15 lat.
Ochrona
Gatunek niezagrożony, choć liczebność w stanie naturalnym zmniejsza się ze względu na odłowy do hodowli. Władze polskie zniosły obowiązek rejestracji tego gatunku.
