Woliera wewnętrzna- witrynka

 

► Moja woliera z ptakami ma stać w pokoju, dlatego projektując ją wzięłam pod uwagę również elementy wystroju mojego wnętrza.
Od momentu rozpoczęcia prac nad wolierą upłynęło dość sporo czasu, co mnie bardzo jako kobietę zniecierpliwiło.
Praca zawodowa mojego męża niestety nie pozwalała robić tego w powszedni dzień, więc jedynymi momentami gdzie było można cokolwiek zrobić były wolne soboty i tu można było wygospodarować i poświęcić troszku czasu.
Tutaj było również duże wsparcie naszego kolegi, bez którego pomocy nie mogłabym się cieszyć tym co mam.

Potrzebne materiały

- płyty meblowe (rozmiarach wg wcześniej wyrysowanego projektu)
- okleina do oklejenia boków płyty
- drewniane listwy frezowane na fronty woliery
- kątowniki aluminiowe
- pleksi na szufladę na odpadki ptasie
- zawiasy, uchwyty meblowe, ramki ruchome na halogeny,
- prowadnice do szuflad na akcesoria hodowlane
- sklejka na dno szuflad na akcesoria
- szyby, fronty klatkowe 3 szt, nóżki regulowane
- wkręty, kołeczki drewniane, klej wikol, bejca, wosk,
- narzędzia: wiertarka, wkrętarka, wyrzynarka, nitownica, młotek, metrówka, poziomica

Pierwszym krokiem w kierunku zrobienia woliery było pójście do marketu budowlanego w celu zamówienia odpowiedniej ilości, oraz wielkości płyt meblowych.
Rozpoczęcie prac zaczęło się od oklejania płyt meblowych specjalną okleiną do wykończeń meblowych.
Dużo czasu zajęło trasowanie płyt, czyli inaczej zaznaczanie miejsc, w których płyty miały być przewiercane oraz skręcane.
Następnie rozpoczęto łączenie podstawowych elementów płyt.

Fronty witryny

Drewniane listwy frezowane zostały przycięte i sklejone, tyłem wyfrezowano miejsca na wzmocnienie dodatkowymi kątownikami, następnie listwy zostały pomalowane bejcą, po wyschnięciu bejca została wyszlifowana wełną stalową, i listwy woskowane 3 razy na przemian po wyschnięciu za każdym razem polerowane szmatką frotte.
Zawiasy zostały zamontowane od czoła płyty. Zamykając drzwi ptaki nie mają dostępu do zawiasów, ponieważ one są schowane.  Cała woliera została podzielona na 3 skrzydła, z których środkowa część została zamontowana na stałe a w niej tylko ruchoma część zrobiona z kawałku frontu klatkowego (do zawieszania w tym miejscu pojemników na pokarmy). Pozostałe boczne skrzydła zostały jeszcze podzielone na dwie części (górną i dolną ), które w zależności od potrzeb będą mogły być niezależnie otwierane.
W górne części frontów woliery zamontowane zostały fronty klatkowe, natomiast w dolne części wklejone zostały szyby.

Szuflady na akcesoria hodowlane

Przód i obrzeża zostały wykonane z płyty meblowej a dno ze sklejki.
Do szuflady zostały dokręcone prowadnice, oraz uchwyty do szuflad.

Szuflada na odpadki ptasie

Przód szuflady wykonany jest z płyty meblowej do której został dokręcony profil aluminiowy stanowiący obrzeże płyty z pleksi (dno szuflady), natomiast już w samej wolierze nad miejscem gdzie miała być wsuwana pleksi, przymocowane są aluminiowe ćwierćwałki, pod które wsuwa się szufladę.

Oświetlenie

W wolierce jest zamontowana świetlówka UV 18 wat Arkadia, oraz z zewnętrznej części woliery halogeny ledowe, które w nocy dają efekt półmroku. Wszystko było początkowo  sterowane zegarem automatycznym, po wyłączeniu światła dziennego samoistnie zapala się jeden halogen jako światło nocne, natomiast pozostałe dwa zapalane w razie potrzeby. Obecnie oświetlenie mam zapalane włącznikiem z sondą

 

 

Dekoracja i wyposażenie woliery

Biorąc pod uwagę, że moja woliera w środku składa się płyty, wyposażyłam ją w elementy dekoracyjne: fototapeta przedstawiająca las w którą wkomponowałam gałęzie, sztuczne liście, suszoną jarzębinę, suche kępki trawy, gałązki wierzby (które ususzyłam i przyozdobiłam w sztuczne liście, oraz sztuczne jagody).
Nie odkorowaną wiklinę obwiązałam sznurkiem z włókna kokosowego, oraz ruchome żerdki i kółka wiklinowe na których ptaki chętnie przesiadują. Wszystko to po to, by ptaki latając w wolierze nie obijały się o płaską powierzchnię płyty, ale mogły przysiąść na gałązkach, przemieszczając się w jej wnętrzu.
Dołem wolierę również wyposażyłam w dodatkowe żerdki.

Autor: A. Janik