Kulik wielki (Numenius arquata)

fot. Marek Paluch (www.marekpaluch.pl)

Systematyka

Rząd: Siewkowe
Rodzina: Bekasowate

Występowanie

Gatunek wędrowny. Do polski przylatuje od marca do kwietnia, odloty od listopada.
Występuje w środkowej i północnej Eurazji, od Islandii do Zabajkala. Zimuje w Afryce i południowej Azji. W Polsce największe skupienia par lęgowych można zaobserwować w dolinie Noteci i Biebrzy.
Zamieszkuje rozlegle wilgotne łąki i pola, doliny rzek, rozległe bagnach, torfowiska, na wszelkich podmokłych, otwartych i słabo zakrzaczonych terenach.

Wygląd

Upierzenie jest szarobrązowe, głowa szyja i grzbiet pokryte czarnymi podłużnymi lub okrągłymi plamami. Spód ciała białawy, kuper biały, ogon jasnobrązowy z poprzecznymi ciemnymi pręgami. Bardzo długi dziób zagięty ku dołowi, w kolorze czarnym z cielistą nasadą. Nogi czarne.
Obie płci ubarwione są jednakowo. Samica jest większa od samca i ma dłuższy dziób.

Przybliżone wymiary

Długość ciała: 55-62 cm.
Rozpiętość skrzydeł: 89-106 cm.

Pożywienie

Pożywienie to owady, pająki, dżdżownice, drobne skorupiaki, małe żaby. Jesienią żywi się też jagodami i nasionami traw. długi dziób i nogi pozwalają mu na żerowanie w płytkiej wodzie

Rozród

Gniazdo zakłada na ziemi w wygrzebanym zagłębieniu lub na wysepce w kępie turzycy.
Samica składa w drugiej połowie kwietnia od 3 do 5 oliwkowozielonych z brązowymi plamkami jaj.
Jaja wysiaduje samica na zmianę z samcem przez około 26-30 dni.
Pisklęta przebywają w gnieździe przez pierwsze dni życia, natomiast zdolność lotu osiągają po 5-6 tygodniach od wyklucia.
Wyprowadza jeden lęg w ciągu roku.

Ochrona

W Polsce objęty ochroną gatunkową. Jest zapisany w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek zagrożony.

 

fot. Dariusz Adamkiewicz (www.dariuszadamkiewicz.pl)

Musisz być zalogowany aby dodać komentarz.