Podróżniczek (Luscinia svecica)

fot. Marek Paluch (www.marekpaluch.pl)

Systematyka

Rząd: Wróblowe
Rodzina: Drozdowate

Występowanie

Gatunek wędrowny. Występuje w Europie. Do polski przylatuje od marca do kwietnia, odloty od października do listopada. Zimuje w Afryce.
Występuje na terenach gęsto zarośniętych, najchętniej wilgotnych, głównie przybrzeżne krzewy i zarośla, bagienne zarośla wokół jezior i torfowisk.

Wygląd

Wierzch ciała jest szarobrązowy, a od spodu białawy.
Jaskrawoniebieskie gardło i przód szyi u samca, który jest otoczony czarną i rdzawą przepaską ze środkiem białym. Posiada charakterystyczną kremową brew.
Ogon brunatny z rdzawą nasadą ogona. Samica ma kremowe, wyblakłe gardło oraz czarniawy półksiężyc na piersi. Środkowoeuropejskie podróżniczki mają na niebieskim śliniaku białawą plamę, natomiast północnoeuropejskie rdzawą. W okresie spoczynkowym podgardla obu podgatunków bieleją.

Przybliżone wymiary

Długość ciała: 13-14 cm
Rozpiętość skrzydeł: 23 cm
Masa ciała: 18 g

Pożywienie

Żywi się głównie naziemnymi owadami i pająkami, oraz ich larwami, dżdżownicami, ślimakami i jagodami.

Rozród

Gniazdo buduje na ziemi z suchych patyków i trawy,mchu, liści, w środku wysłane trawą.
Samica składa w maju – czerwcu od 5 do 7 jaj.
Jaja wysiaduje samica około 13-14 dni. Pisklęta karmione są przez oboje rodziców.
Młode opuszczają gniazdo po około 13-14 dniach, natomiast samodzielność uzyskują po następnych 14 dniach.
Wyprowadza od jednego do dwóch lęgów w ciągu roku.